داروی آزاتیوپرین Azathioprine و چگونگی عملکرد آن
داروی آزاتیوپرین (Azathioprine) دارویی است که برای درمان بیماری های آرتریت روماتوئید، میوزیت ها، اسکولیت ها، لوپوس و سایر بیماری های روماتیسمی در سرتاسر جهان تجویز می شود. داروی آزاتیوپرین به طور کلی یک داروی تضعیف کننده ی سیستم ایمنی بدن است و به همین دلیل باعث کاهش التهاب و درد ناشی از بیماری های مفصلی، روماتیسمی و جلوگیری از معلولیت می شود. البته این دارو کاربردهای دیگری نیز در علم پزشکی دارد که ما در ادامه ی این مطلب به توضیح آن ها و نحوه ی عملکرد این دارو می پردازیم.
توضیحات بیشتر در ادامه مطلب
اطلاعات بیشتری از داروی آزاتیوپرین
از دیگر کاربردهای داروی آزاتیوپرین می توان به این موارد اشاره کرد: پیشگیری از رد پیوند کلیه، کبد، لوزالمعده و درمان برخی سرطان ها و بیماری های التهابی روده. معمولا این دارو برای افراد مبتلا به روماتیسم که به داروهای دیگر جواب نداده اند، تجویز می شود و می تواند سیر پیشرفت بیماری را به کل تغییر دهد. داروی آزاتیوپرین در جایگاه آنتاگونیست متابولیسم پورین با مهار ساخت DNA،RNA و کاهش تعداد لنفوسیت های T و تضعیف سیستم ایمنی بدن باعث کاهش علایم التهابی می شود و همچنین این دارو در تقسیم میتوز هم دخالت دارد. معمولا اثرات درمانی و مفید داروی آزاتیوپرین بعد از گذشت ۶ تا ۸ هفته از شروع مصرف مشاهده می شود.
عوارض جانبی داروی آزاتیوپرین
مصرف داروی آزاتیوپرین نیز همانند بسیاری از داروهای شیمیایی با عوارض جانبی همراه است که برخی از آن ها با گذشت زمان و یا کاهش دوز مصرفی از بین می رود. عوارض شایع مصرف این دارو عبارتند از: استفراغ، تهوع، اسهال و دردهای شکمی. اگر این دارو در دو نوبت در شبانه روز (به جای یک نوبت) و همراه غذا مصرف شود ممکن است بسیاری از این عوارض شایع از بین برود. اگر تهوع بسیار شدید شد از داروهای ضدتهوع استفاده کنید.
منبع: آسان طب
