۷ زیرمجموعه ی ضدجنون های نسل اول

آنتی سایکوتیک های نسل اول که به داروهای آنتاگونیست گیرنده دوپامین معروف هستند حدودا در سال ۱۹۵۰ کشف شدند و برای درمان انواع بیماری های روان پریشی و جنون مثل اسکیزوفرنی به کار گرفته شدند. همچنین این داروها در سال های بعد برای بیماری هایی مثل اختلال هراس و اختلال دو قطبی و غیره نیز مفید اعلام شدند. به طور کلی کسانی که به روان پریشی یا جنون مبتلا هستند کم کم تمام هویت شخصیتیشان را از دست می دهند و رفتارهای غیر منطقی از خود بروز خواهند داد که کل این اتفاقات بدون آگاهی فرد مبتلا رخ می دهد. در ادامه ی این مطلب ما از انواع داروهایی که در گروه ضدجنون های نسل اول قرار می گیرند برای شما عزیزان صحبت می کنیم.

۷ گروه اصلی ضدجنون های نسل اول

۱- فنوتیازین ها (Phenothiazines): تمام داروهای فنوتیازینی دارای هسته ی سه حلقه ای مشترک می باشند که فقط در زنجیره ی جانبی متصل به اتم ازت (N) تفاوت هایی با هم دارند. طبق جابه جایی این زنجیره به سه زیر گروه:

a- آلیفاتیک (خطی): مانند کلرپرومازین- تری فلوپرومازین

b- پیپرازین (Piperazine): مانند پرفنازین- تری فلوپرازین- فلوفنازین 

c- پیپریدین ( Piperidine): مانند تیوریدازین- مزوریدازین

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

تیوتیکسین (Thiothixene) از ضدجنون های نسل اول

در هسته ی سه حلقه ای مرکزی تفاوت هایی با فنوتیازین ها دارند که به جای نیتروژن در این گروه کربن وجود دارد و زنجیره ی کناری خطی یا آلیفاتیک است. مانند کلرپروتیکسن و یا زنجیره ی پیپرازینی است. کلرپروتیکسن (Taractan) یک ماده تیوگزانتین آلیفاتیک مؤثر با قدرت پایین می باشد که قدرت ضد سایکوز و عوارض جانبی مشابه کلرپرومازین دارد. تیوتیکسن (ناوان)، کلوپنتیکسول و فلوپنتیکسول (دپیکسول) از انواع داروهای موجود در این گروه ضدجنون های نسل اول هستند.

منبع: آسان طب