اندازه گیری شاخص توده بدنی و چاقی

در بحث تناسب اندام یکی از سوالات متداول اینست که چه کسانی چاق هستند؟ شایان ذکر است که تشخیص چاقی در جوامع مختلف با اینکه کمی به سنت ها و فرم بدنی افراد آن کشور مربوط است اما به طور کلی بعد از تحقیقات بسیاری توسط پژوهشگران توانسته اند به چند فرمول اصلی برای تعیین میزان چاقی و شاخص توده بدنی افراد دست پیدا کنند. جالب است که بدانید بین مفهوم چاقی و اضافه وزن تفاوت هایی وجود دارد که همه با توجه به شاخص توده بدنی مشخص می شود. این بدین منظور است که تمامی افرادی که از اضافه وزن رنج می برند در دسته ی افرادی که به بیماری چاقی مبتلا هستند، جای نمی گیرند. ما تلاش کرده ایم که در این مطلب به توضیح چگونگی اندازه گیری چاقی با استفاده از شاخص های توده ی بدنی بپردازیم و همچنین از تفاوت بین چاقی و اضافه وزن صحبت کنیم.

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

تشخیص چاقی با اندازه گیری توده ی بدنی

یکی از روش ها برای تشخیص چاقی اندازه گیری توده ی بدنی فرد است. اندازه گیری شاخص توده بدنی (BMI) شاید ساده ترین راه برای تعیین اینکه چاق هستید یا خیر باشد. در این اندازه گیری افرادی که شاخص توده بدنی آنها بیش از ۳۰ می باشد دچار چاقی هستند. شاخص توده بدنی با تقسیم وزن (بر حسب کیلوگرم) بر مجذور قد (بر حسب متر) بدست می آید. به طور مثال شاخص توده بدنی یک فرد ۸۴ کیلوگرمی با قد ۱۷۵ سانتیمتر برابر است با 27/4، بنابراین این فرد در دسته ی اضافه وزن قرار می گیرد. جدول زیر نمایانگر وضعیت بدنی افراد است:

۱۸.۵: کمبود وزن

 

۱۸.۵ تا ۲۴.۹ : وزن مناسب

 

۲۵ تا ۲۹.۹ : اضافه وزن

 

۳۰ تا ۳۴.۹ : چاقی درجه ۱

 

۳۵ تا ۳۹.۹ : چاقی درجه ۲

 

بیش از ۴۰ : چاقی درجه ۳

 

 

اندازه گیری نسبت کمر به لگن (WHR۲) موثق تر از شاخص توده بدنی

نسبت کمر به لگن شاخصی برای ارزیابی سلامتی و تناسب اندام است که از تقسیم اندازه ی دور کمر نسبت به دور لگن حاصل می شود. دور کمر: نقطه ی میانی بین آخرین مهره ی ستون فقرات و آخرین دنده (منظور از دور کمر تقریبا بالای ناف) است و دور لگن: برجسته ترین قسمت باسن می باشد. بالا بودن اندازه ی دور کمر نسبت به دور لگن نشان دهنده ی چاقی سیبی شکل است که ارتباط مستقیمی با میزان چربی احشایی دارد. بالا بودن میزان چربی احشایی یکی از عوامل موثر در بروز بیماری های قلبی و دیابت نوع ۲ است.

منبع: آسان طب